hayatın adil olduğuna inanmıyorum.büyüdükçe seçimlerimiz diyorum bizi yönlendiren.doğru ya da yanlış seçimler.ama küçükken ne seçimi yapılbilir ki..zaten bu dünyayı saf temiz kılan hayvanlar çiçekler kitaplar ve içten gülüşe sahip çocuklar değil mi?ve bakamayacak kadar çocuk sahibi olan insanlara öyle kıızyorum ki.o tertemiz çocugun dünyasının kararması umrunda bile değil bazılarının..

çocukları mutlu etmek kadar onları gülerken gülmek kadar ne mutlu eder ki birini.elimden geldiğince seviyorum mutlu etmeyı.ama o çocukları kullanan insanları da kınıyorum..insan demek ne derece doğru bilmem.hayvanlar bile yavrularına kıyamazken...