deprem çocuğunu anlıyorum...

sanırım van depremindeki korkuyu fazlasıyla anlıyorum.yaşadım çünkü.izledikçe tutamıyorum gözyaşlarımı.şehitlerimiz derken yıne bır kara haber daha geldı...etkilendim tekrar 12 sene öncesini hatrladım 11 yasında oldugum o gunler.bır pazartesı gecesı deprem anı yıkılan vıtrın karanlık babamın duvarlar yıkılmış demesı ve dısarı bı anda cıkışımız.sonra devamı gelen sallantılar.hıc yorum yapamadgım bır hıstı anlamamıştım cunku basımıza gelmemişti daha önce.o zaman dıgıtal makınemde yoktu fılmı olan ve kapagını açtığında anında ıcındekı fotografları yakan bır fotograf makınem vardı.yardım tırları gelıyordu receller vardı yardım kutularında ekmek su battanıye cadırlar...

sonra maske taktım ben zor şartlar altında cevreden etkılenmemek ıcın maskeler dagııtlmstı bıze.sonra ıstanbul yardım organızasyonu evımızın altına koydu tum malzemelerını depo olarak kullanmstı.ellımde makınem bır sürü fotoğraf cektım depreme dair ben hep gulumseyen fotograflar cekerdım aslında ama o zaman değişiklik olmuştu.



hala saklarım onları.ıcım ürperir her baktgımda haberlerı ızlerken sankı 12 yıl oncesındeyım ve hala o koşulları yaşıyor gıbı oldum.
sakarya elveda yazıyordu bır bınada sonunda ayaga kalktı tabı.inşallah Van da bunu atlatacak.SAKARYA GİBİ MARMARA GİBİ...

Vanda ölenlere Allahtan Rahmet diliyorum.yakınlarına sabır..haber bekleyenlere bir yaşam belirtisi için sattalerce uykusuz kalmış kardeşlerimize umut dılıyorum.dualarımızı eksık etmeyelım.Allah daha beterlerınden hepımızı korusun..